Beagle

Pierwsze zwierzęta przypominające psa rasy Beagle można było spotkać już w czasach starożytnego Rzymu. Wykorzystywano je m.in. do polowań na zające. Jednakże prawdziwych korzeni powinniśmy jednak szukać nie w Rzymie a Wielkiej Brytanii. W trakcie podboju Zjednoczonego Królestwa Normanowie przetransportowali na brytyjskie tereny przedstawicieli rasy Northern Hound i Bloodhound. Następnie na przełomie XIII i XIV wieku sparowano je z Southern Hound’ami, które wywodzą się z południowej Francji. Tak powstały pierwsze psy myśliwskie wyglądem przypominające psa rasy Beagle.

Nazwa „Beagle” pierwszy raz wystąpiła w 1474 roku w książce opisującej codzienne życie szlachty. W 1515 roku ponownie – tym razem w historycznych kronikach na dworze byłego króla Anglii i Irlandii, Henryka VIII. Jak to jednak często bywa, na oficjalne uznanie rasy było trzeba czekać jeszcze kilkaset lat. Miało to miejsce w 1890 roku, gdy taką decyzję podjęła organizacja kynologiczna z Wielkiej Brytanii o nazwie „British Kennel Club”.

Psy rasy Beagle zyskiwały coraz większą popularność. Po kilku latach zachwycali się nimi nie tylko Anglicy, ale również Amerykanie. Szybko została jedną z najbardziej znanych ras na całym świecie. Do Polski psy tej rasy trafiły jednak znacznie później – dopiero na przełomie XX i XXI wieku.

Jedno z najczęściej zadawanych pytań przed kupnem osobnika tej rasy dotyczy jego ceny. Ile kosztuje Beagle? Standardowa cena oscyluje w granicach od 3000 do 7000 złotych. Hodowle cieszące się największą renomą mogą jednak zażądać wyższej kwoty, dochodzącej nawet do 10 tysięcy złotych. Jednocześnie należy wspomnieć o możliwym zakupie psa rasy Beagle w cenie poniżej 3000 złotych. Zazwyczaj jednak są to osobniki nieposiadające oryginalnego rodowodu.

Numer wzorca rasy psa Beagle to 161. Ten typ czworonogów został sklasyfikowany przez FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) w sekcji 1.3 (małe psy gończe) oraz grupie 6 (psy gończe i rasy pokrewne). Standardowe wymiary tych osobników powinny mieścić się w przedziale 33-40 centymetrów. Waży od 10 do 18 kilogramów. Najważniejsze cechy wyglądu to krępa budowa ciała i wyjątkowo silny korpus. Dopuszczalne jest każde znane u psów gończych umaszczenie z wyjątkiem wątrobianego. Zakończenie ogonka musi być koloru białego.

Opisując, jak wygląda Beagle, trzeba obowiązkowo wspomnieć o uszach tych czworonogów. Są one delikatnie zaokrąglone, co wraz z głębokim ich osadzeniem powiększa optycznie głowę. Piękne, łagodne oczy zdobyły serca wielu miłośników zwierząt. Kończyny nie mają imponującej długości, ale ich mocne ustawienie pod tułowiem umożliwia bezpieczne podejmowanie wielu aktywności fizycznych. Sylwetka jest proporcjonalna, a sierść gęsta i krótka. Najczęściej występujące umaszczenia to dwukolorowe, choć zdarzają się nawet połączenia trzech różnych barw. Większość popularnych kompozycji tworzy biel, a w połączeniu z nią występują między innymi następujące kolory:

• brązowy,
• czarny,
• żółty,
• czerwony.

Poza tym zdarza się również występowanie łat w różnych barwach i odcieniach. Co ciekawe, jedną z najpopularniejszych wersji kolorystycznych Beagle’a psa to kompozycja czerni, brązu i bieli.

Charakter psa tej rasy uznawany jest za niezwykle łagodny, co skutkuje pozytywnym nastawieniem do człowieka. Psiak ten potrafi mocno przywiązać się do właściciela, w związku z tym uwielbia towarzyszyć opiekunowi przez cały czas i podczas wykonywania każdej czynności.

Czy Beagle jest trudny do wychowania? Pomimo jego miłego usposobienia okazuje się, że tak. Jednym z głównych powodów jest jego natura. To zwierzęta myśliwskie, więc pewne zachowania mają zakorzenione w genach. Jednym z nich jest nadzwyczajna łapczywość do jedzenia. Ma to swoje plusy i minusy. Zaletą takiego zachowania jest możliwość sprawnej nauki nowych umiejętności i komend poprzez nagradzanie pupila smaczkami. Trzeba jednak zachować szczególną ostrożność podczas spacerów, żeby psiak nie jadł wszystkiego, co spotka na ziemi.

Kwestia odpowiedniego wychowania stanowi wyzwanie dla opiekunów. Beagle to rasa inteligentna, lecz jednocześnie wykazująca nadzwyczajny temperament. To psiaki wyróżniające się nadzwyczajnym uporem. W związku z tym już od szczenięcego wieku trzeba uczyć swojego pupila odpowiednich zachowań. Jeśli właściciele będą zbyt pobłażliwi, czworonogi mogą zacząć stanowczo stawiać na swoim.

Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy Beagle jest trudny do utrzymania pod względem pielęgnacji. Odpowiedź na to pytanie należy podzielić na dwie części. Pierwsza dotyczy okresu linienia. Wtedy zwierzak traci mnóstwo sierści, zatem trzeba się liczyć z jej obecnością w całym mieszkaniu. Regularne czesanie – najlepiej codzienne – stanie się wtedy obowiązkiem.

Druga część odpowiedzi jest jednak bardziej optymistyczna, ponieważ okresy linienia na szczęście nie trwają cały rok. Poza tymi trudnymi chwilami pielęgnacja rasy Beagle nie powinna sprawiać większych trudności. Częstotliwość czesania można wówczas znacznie ograniczyć. Wystarczy wykonywanie tej czynności zaledwie raz na tydzień.

Oprócz okresu linienia rasa psa Beagle nie jest wymagająca pod względem pielęgnacji. Wystarczy wykonywać tylko standardowe zabiegi polegające zwłaszcza na przycinaniu pazurów oraz regularnym czyszczeniu uszu, a następnie ich dokładnym osuszeniu.

Szczególną uwagę należy zwrócić na ilość i wielkość posiłków. Rasa ta wyróżnia się nadzwyczajnym łakomstwem. Ile powinien jeść dorosły Beagle? Z reguły wystarczają dwa posiłki w ciągu dnia. U szczeniąt liczba ta może wzrosnąć do trzech lub czterech. Tradycyjna dieta dla tych czworonogów (niezależnie od ich wieku) powinna składać się z:

• warzyw,
• owoców,
• mięsa,
• podrobów.

Można też dodatkowo wspomagać codzienną dietę poprzez podawanie tłuszczu, na przykład w postaci oleju rybnego. Tak zbalansowane posiłki zapewnią odpowiednią ilość węglowodanów. Mają one wyjątkowo istotne znaczenie w przypadku ruchliwych psów, a do takich z pewnością należy rasa Beagle.

Warto więc zadbać, aby karma dla tych osobników zawierała wyżej wymienione elementy oraz jak największą ilość witamin i składników odżywczych. Poza tym świetny pomysł stanowi wyposażenie się w różnego rodzaju smaczki, które pomogą podczas nauki czworonoga nowych umiejętności. Ponadto należy uważnie kontrolować pupila, aby nie dojadał resztek ze stołu. Z reguły jedzenie przeznaczone dla ludzi okazuje się niebezpieczne dla czworonogów.

Nadzwyczajna energia i aktywność to słowa doskonale opisujące rasę Beagle. Długość życia tych osobników nie różni się jednak od standardowych wartości osiąganych przez większość czworonogów. Zazwyczaj mowa tu o okresie od 12 do 15 lat. Niestety podobnie jak wiele innych ras, są one narażone na kilka chorób genetycznych.

Jedna z nich to mielopatia zwyrodnieniowa. Przez zwyrodnienie rdzenia kręgowego choroba ta doprowadza do paraliżu spastycznego oraz zaburzeń koordynacji ruchowej. Poza tym do schorzeń genetycznych tej rasy zalicza się także syndrom bólu Beagle’a – czyli chorobę zapalną rdzenia kręgowego. Jej głównym objawem jest silny ból w tej okolicy. Istnieje też ryzyko wystąpienia MLS, czyli zespołu chińskiego Beagle’a, który cechują zaburzenia w budowie i rozwoju tkanki łącznej. Czworonogi te narażone są również na dolegliwości atakujące oczy. Mowa tu zwłaszcza o:

• dystrofii rogówki,
• jaskrze,
• zaniku siatkówki. 

Warto też wspomnieć o zespole bólowym Beagli. To młodzieńcze zapalenie wielostawowe, które na szczęście występuje rzadko i trwa maksymalnie tydzień. Pojawia się w młodym wieku – zazwyczaj w przedziale od 6 do 40 miesięcy. Poza wymienionymi chorobami należy zwracać szczególną uwagę na wagę psa. Rasa Beagle jest wyjątkowo narażona na otyłość, która niekorzystnie wpływa na funkcjonowanie między innymi układu kostno-ruchowego, a także w znacznym stopniu utrudnia prawidłową pracę serca.

Beagle to psy niezwykle ruchliwe, więc jeśli Ty też lubisz aktywnie spędzać czas, masz szansę zyskać świetnego towarzysza do zabaw. Kilkuminutowe spacery to z pewnością za mało dla rasy psa Beagle. O kontakt z dziećmi również nie należy się obawiać, lecz na wszelki wypadek lepiej nie rezygnować z nadzoru. Pomimo swojej niezależności czworonogi te dogadują się z innymi zwierzętami, a zwłaszcza osobnikami swojej rasy. Należy jednak zadbać o ten aspekt podczas wychowania.

Z pewnością ludzie zapracowani, którzy większość czasu spędzają w pracy lub zdalnie wykonują obowiązki służbowe, mogą mieć problemy z dostarczeniem psu rasy Beagle tego, czego potrzebuje. Mowa tu zarówno o braku wystarczającej uwagi, jak i kwestii wychowania. To nad wyraz aktywne psiaki, w związku z czym nie należy często pozostawiać ich bez opieki.

Poza tym istnieją osoby, które bardzo dbają o stan swoich mieszkań i domów. Wszystkie meble, podłogi i ściany muszą być w doskonałym i nienaruszonym stanie. Jeśli należysz do tej grupy ludzi, pies Beagle raczej nie będzie rekomendowanym wyborem dla Ciebie. Wprawdzie czworonogi nie niszczą rzeczy specjalnie, aczkolwiek w trakcie zabaw, zwłaszcza gdy często rozpiera je energia, istnieje takie ryzyko. Ponadto nieraz wykazują tendencje do ucieczek, dlatego nie powinny same opuszczać domu lub mieszkania.

Beagle to rasa psów, o której można znaleźć wiele zaskakujących faktów i historii. Przedstawiamy zatem najbardziej interesujące ciekawostki.

• Snoopy – postać znana z komiksów Charlesa M. Schulza “Fistaszki” to pies rasy Beagle. 
• Łagodna usposobienie sprawia, że Beagle są bardzo często wykorzystywane do tak zwanej dogoterapii. To metoda terapeutyczna, która polega na kontakcie pacjenta z czworonogiem. Dzięki spotkaniom z czworonożnym przyjacielem dana osoba odczuwa pozytywne emocje.
• Instynkt łowiecki to ryzyko nieprzyjemnych zdarzeń podczas spacerów. Jeżeli pupil zobaczy inne zwierzę, może zacząć za nim biec. To czworonogi nie tylko rodzinne, ale również myśliwskie.
• Jeżeli planujesz powierzyć Beagle’owi zadanie stróżowania, to lepiej tego nie rób. Wbrew pozorom nie każda rasa odnajduje się w tym wyzwaniu i tak właśnie jest w przypadku tych psiaków.