Ciągle głodny pies – co to oznacza i jak postępować?

Duży apetyt u psa to może być atawizm, czyli pojawienie się u psa domowego nietypowych dla niego samego zachowań, charakterystycznych jednak dla jego odległych przodków, czyli wilków oraz psów dzikich – nieudomowionych. Zanim pies domowy (Canis familaris) mógł na dobre przestać martwić się o pożywienie, bo w domu zawsze czekała na niego pełna miska, przez wiele stuleci jego przodek (Canis lupus) musiał najadać się na zapas, bo nigdy nie miał pewności, kiedy znowu uda się coś upolować.

Atawizm ten może objawiać się np. w sytuacji, kiedy adoptujemy psa, który ma za sobą doświadczenie bezdomności i konieczności ciągłej walki o pożywienie z innymi dziko żyjącymi psami. Mogą się w wtedy u niego pojawić zaburzenia psychiczne, u podłoża których będzie leżeć właśnie lęk przed głodem oraz koniecznością wydarcia dla siebie części jedzenia zanim zrobią to inni.

Jeśli pies mający teraz dostęp do pełnej miski przyzwyczai się do walki o jedzenie, może wciąż się go domagać, w przekonaniu, że jeśli nie wymusi od nas jedzenia, to nie wiadomo kiedy znowu może liczyć na posiłek. I nie dość, że wymusza podawanie posiłków, to jeszcze część z nich ukrywa w sobie tylko znanym miejscu, o którym dowiemy się, kiedy w domu zacznie śmierdzieć i będziemy zmuszeni znaleźć źródło przykrego zapachu.

W podobnym przypadku w ogóle nie chodzi o głód, tylko o pewien schemat zachowania, od którego trudno się uwolnić. Warto wtedy skorzystać z pomocy psychologa zwierząt albo dobrego behawiorysty. Pomoże on także wtedy, kiedy nasz pies ma zwyczaj zajadać stres albo samotność.

W przypadku psa, podobnie jak w przypadku innych zwierząt domowych, najważniejsze są regularne i stałe pory jedzenia oraz dobrze zbilansowana dieta. Rodzaj podawanej psu karmy należy dopasować do jego wieku, płci, rozmiarów, stanu zdrowia, warunków i trybu życia oraz żywotności. Dobrze zbilansowana dieta jest bogata w dające uczucie sytości włókna, które w karmie dla psów mają dodatkowo takie same zadania jak błonnik w jedzeniu dla ludzi.

Włókna pokarmowe stanowią formę węglowodanów, korzystnie wpływają na okrężnicę, pomagają regulować częstotliwość wypróżniania się i konsystencję oraz ilość wydalanego kału, oraz kontrolować ilość glukozy we krwi. W karmach dla psów stosowane jest włókno o umiarkowanej szybkości fermentacji, stanowiące mieszankę celulozy i pektyn. Znajduje się ono np. śrucie ryżowej, owsianej i pszennej, włóknie sojowym oraz wytłokach buraczanych.

Jeśli zależy nam na optymalnie zbilansowanej diecie naszego psa, warto sięgać po dobrej jakości karmy mokre i suche, które zawierają wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Dzięki nim możemy doprowadzić do stanu, w którym pies nie będzie czuł potrzeby podjadania między posiłkami.

Nadmierny apetyt u psa i jednoczesne chudnięcie mogą być spowodowane obecnością pasożytów wewnętrznych. Jeśli pies z dnia na dzień ma coraz większy apetyt, a mimo to wyraźnie traci na wadze i pogarsza się stan jego skóry i sierści, pies staje się apatyczny i nieskory do zabawy, należy go zbadać pod kątem obecności tasiemca. Choć tasiemczyca sama w sobie nie jest groźną chorobą, może osłabić odporność i kondycję psa, a w dalszej kolejności prowadzić do innych groźniejszych chorób.

Kolejny powód, dla którego pies jest ciągle głodny to zaburzenia hormonalne. Tak dzieje się np. po sterylizacji/kastracji, dlatego trzeba dbać o to, żeby pies otrzymywał specjalną karmę dla zwierząt sterylizowanych/kastrowanych.

Zwiększony apetyt może być objawem zespołu Cushinga, czyli wieloukładowego zaburzenia hormonalnego, w którym dochodzi do nadmiernego wytwarzania kortyzolu przez nadnercza. Oprócz tego że pies ciągle jest głodny, obserwujemy też, że nie może wytrzymać całej nocy bez oddawania moczu, intensywnie dyszy i sapie,  brzuch staje się większy i obwisły a sierść staje się bardzo cienka i zaczyna wypadać.

To tylko część objawów choroby, które powinny zmotywować nas do szybkiej wizyty u weterynarza i podjęcia leczenia. Nieleczony zespół Cushinga prowadzi do powikłań takich jak nadciśnienie, infekcje dróg moczowych, zapalenie trzustki, cukrzyca, niewydolność serca.

Pierwszym objawem cukrzycy u psów jest zwykle wzmożone pragnienie, połączone ze zwiększonym wydalaniem moczu. Zaburzenia w wydzielaniu insuliny powodują, że pies jest ciągle głodny, a je tak dużo że staje się otyły. Mimo to w badaniach laboratoryjnych może wyjść, że pies jest… niedożywiony. Pochłanianiu jedzenie towarzyszyć może też niezwiększenie masy ciała, a jej gwałtowna utrata.

Cukrzyca u psów dotyka szczególnie pupilów w wieku średnim oraz starym. Podobnie jak u ludzi, jest chorobą przewlekłą, którą trzyma się w ryzach, podając psu insulinę w postaci zastrzyków podskórnych oraz na trzymaniu specjalnej diety cukrzycowej. Karma dla psa z cukrzycą powinna bazować na składnikach o niskim indeksie glikemicznym, zawierających cukry złożone, które są powoli metabolizowane i równie powoli przyswajane. Karma dla cukrzyków powinna charakteryzować się podwyższonym poziomem włókna (15-17%), które wydłuża czas wchłaniania glukozy i zapewnia zwierzakowi długie uczucie sytości.

Jak łatwo zauważyć, istnieje zależność między jakością oraz rodzajem podawanej psu karmy, a możliwością pojawienia się nowych chorób albo nasilenia objawów tych już istniejących. Wzmożony apetyt u psa powinien zmotywować nas do wizyty u weterynarza oraz do znalezienia karmy odpowiadającej konkretnym potrzebom naszego czworonoga, najlepiej tzw. karmy funkcjonalnej. Odpowiednie żywienie będzie, obok leków, elementem psiej terapii i wydatnie wpłynie na stan zdrowia zwierzaka.