Zakłaczenie u kota – objawy i postępowanie

Kot to niezwykle czyste stworzenie i jak zapewne nie raz widziałeś – spędza wiele czasu na czynnościach związanych z czyszczeniem sierści. To całkowicie normalne zachowanie, obserwowane od zarania dziejów – od kiedy udomowiliśmy te zwierzaki. Dlaczego to dla Twojego pupila takie ważne?

Odpowiedź jest niezwykle prosta: utrzymanie sierści w dobrej kondycji pozwala zachować jej właściwości termoizolacyjne tj. ochronić przed zimnem, wilgocią lub gorącem. Koty, myjąc się, zapewniają sobie komfort termiczny. Przy okazji zlizują martwe włosy, a następnie je połykają. Z punktu widzenia człowieka ten zwyczaj wydaje się dziwny, niemniej jednak uwierz – w kocim świecie to zwyczajny rytuał, podobnie jak dla Ciebie poranna toaleta. W czym tkwi więc problem? Co tak naprawdę zagraża Twojemu kotu?

Połknięte włosy trafiają do żołądka. Zwykle są wydalane z przewodu pokarmowego. Zdarza się jednak, że tworzą zbitą kulę zwaną pilobezoarem, z którą organizm nie potrafi sobie sam poradzić. Zakłaczenie może wystąpić u każdego kota, niemniej jednak te długowłose są na nie bardziej narażone ze względu na gęstszy podszerstek.

Koty w okresie choroby lub rekonwalescencji tracą więcej sierści – także statystycznie częściej zmagają się z kulami włosowymi, powodującymi zakłaczenie u kota (pilobezoary). Nie oznacza to jednak, że masz z niepokojem zerkać na swojego kota i stresować się na zapas. Zwróć po prostu uwagę na kilka objawów zakłaczenia, które pozwolą Ci na czas je rozpoznać i podjąć odpowiednie kroki.

Jeśli zauważysz, że Twój koci towarzysz:

• nie wypróżnia się tak często, jak dotychczas,
• wymiotuje po jedzeniu i/lub piciu,
• próbuje zwracać pokarm bezskutecznie,
• wydaje odgłosy charczące lub się dławi,
• wygląda na obolałego lub apatycznego,

to prawdopodobnie masz do czynienia z zakłaczeniem u kota. Powstałe pilobezoary w żołądku, kule włosowe drażnią błonę śluzową żołądka, stymulując wymioty – niestety, czasem są tak zbite lub duże, że samodzielne ich usunięcie przez kota może nie być możliwe. Stąd wielokrotne próby wymiotowania i odchrząkiwania bez efektu. To także powód zatrzymania wypróżnień. Wymienione wyżej objawy zakłaczenia u kota mogą powodować bardzo poważne konsekwencje, dlatego nie czekaj, zareaguj!

Brak sprawnej reakcji może doprowadzić do zapalenia, martwicy lub perforacji jelit. Długotrwałe utrzymywanie w przewodzie pokarmowym zbitej kuli sierści (pilobezoar) naraża też Twojego kota na choroby innych narządów (w tym wątroby i nerek). 

Jeśli nie chcesz narażać siebie i swojego czworonoga na stres związany z zakłaczeniem u kota, dbaj o jego higienę na równi z nim. Wyczesuj kota regularnie, zwłaszcza gdy jego sierść jest gęsta i długa lub też gdy kot przezywa cięższe chwile (choroba, rekonwalescencja). Podawaj mu pokarm z błonnikiem – odpowiednio dobrany wspomaga przesuwanie kłaczków w jelitach, zapobiegając epizodom zakłaczenia u kota.

Warto zwrócić uwagę na suche karmy dla kotów wrażliwych (Sensitive), karmy dla alergików (Hypoallergenic) lub wprost – na pokarm zapobiegający zakłaczeniu (Hairball). Możesz także raz na tydzień podać kotu łyżeczkę gęsiego smalcu. Staraj się wspierać nawodnienie kota – z zasady koty piją niedużo. Jest szansa, że jeśli rozejrzysz się i zakupisz gadżety wspomagające, np. fontannę wodną, zainteresowanie kota skorzystaniem z poidełka wzrośnie. Dobre rezultaty daje też udostępnienie kotu tzw. kociej trawy – roślina ta cechuje się właściwościami powodującymi wymioty – im częściej kot wymiotuje, tym ryzyko zakłaczenia u kota maleje. 

Gdyby jednak objawy powracały, warto rozważyć doraźne preparaty odkłaczające, które pozwolą kotu sprawniej uporać się z niewydolnością układu pokarmowego.

Gdyby domowe sposoby spaliły na panewce, a kot nie reagował na podpowiedziane wyżej metody wspierające wydalenie kuli włosowej, może to oznaczać zaostrzenie choroby. Koniecznie udaj się do weterynarza, który na podstawie badań diagnostycznych (USG/RTG) zaleci odpowiednie leczenie zakłaczenia u kota. 

Sierść w układzie pokarmowym kota to norma. Nie obawiaj się jej – wprowadź dla siebie i swojego kota zdrowe nawyki, które pozwolą uniknąć poważnych konsekwencji w postaci zakłaczenia. Ciesz się jego towarzystwem, kiedy na to pozwala i obserwuj, gdy jego zachowanie Cię niepokoi. W razie wątpliwości skorzystaj z porad specjalisty ds. żywienia lub lekarza.