Niewydolność serca u psa – objawy i podjęcie leczenia

Niewydolność serca to stan, w którym mięsień sercowy nie jest w stanie efektywnie pompować krwi, co z kolei prowadzi do niedostatecznego zaopatrzenia organizmu w tlen i składniki odżywcze. Może być ona konsekwencją różnych schorzeń serca, które pojawiają się u psów – niezależnie od ich płci i w różnym wieku, zarówno u młodszych, jak i starszych osobników. Niektóre rasy są bardziej podatne na pewne typy chorób serca, co sprawia, że profilaktyka i wczesne rozpoznawanie są kluczowe dla ich zdrowia i jakości życia.

O zastoinowej niewydolności serca u psa mówimy wówczas, gdy serce zwierzęcia nie jest w stanie dostarczyć odpowiedniej ilości krwi niezbędnej do zaspokojenia potrzeb organizmu lub robi to przy zbyt wysokim ciśnieniu wewnętrznym. Zwiększone ciśnienie żylne może z kolei powodować przesączanie płynu z naczyń krwionośnych, prowadząc w konsekwencji do zastoinowej niewydolności serca (ZNS).

• Jeśli niewydolność dotyczy prawej komory serca – zwiększone ciśnienie w prawym przedsionku i głównej żyle prowadzi do powiększenia wątroby, a przesączający się z niej płyn przenika do jamy brzusznej i może powodować wodobrzusze. Wskazaniem do usunięcia płynu jest sytuacja, w której dochodzi do zaburzeń funkcjonowania układu oddechowego. Jednym z objawów zastoinowej niewydolności serca jest rozszerzenie zewnętrznych żył szyjnych.
• Jeśli niewydolność dotyczy lewej komory serca – zwiększone ciśnienie w lewym przedsionku oraz żyłach płucnych prowadzi do przesączania płynu do przestrzeni śródmiąższowej płuc, zalewania pęcherzyków płucnych oraz obrzęku płuc. Płyn zalegający w opłucnej obniża skuteczność oddechową zwierzaka i znacząco zwiększa wysiłek związany z oddychaniem.

Objawy niewydolności serca u psa to przede wszystkim gromadzenie się płynu w różnych częściach ciała czworonoga. Efektem zbierania się płynów mogą być widoczne gołym okiem obrzęki przede wszystkim w okolicy brzucha i powiększenie obrysu jamy brzusznej.

Jakie jeszcze objawy może powodować niewydolność krążenia u Twojego pupila? To najważniejsze symptomy problemów z sercem:

• spadek aktywności fizycznej, apatia i nadmierne zmęczenie (nieadekwatne do aktywności psa)
• brak zainteresowania zabawą, spacerami i innymi czynnościami
• brak apetytu
• widoczne trudności w wykonywaniu bardziej wymagających aktywności (np. wejścia na schody, częste pokładanie się podczas dłuższych spacerów )
• ogólne osłabienie, omdlenia, przewracanie się,
• kaszel (przede wszystkim nasilający się w nocy, podczas spoczynku)
• trudności w oddychaniu, nadmierna praca tłoczni brzusznej
• zmiana rytmu serca lub ciśnienia krwi.
• zmiana koloru dziąseł – z różowego na szary lub niebieski tj. bladość błony śluzowej dziąseł

Diagnostyka zastoinowej niewydolności serca u psa opiera się na wielu metodach i badaniach, które pozwalają na dokładną ocenę pracy serca oraz potwierdzenie choroby. Oto główne etapy diagnozy:

1. Wywiad i badanie kliniczne – lekarz weterynarii przeprowadza dokładny wywiad z właścicielem dotyczący objawów, takich jak kaszel, duszność, zmniejszona aktywność, nietolerancja wysiłku czy sinica błon śluzowych. Podczas badania klinicznego ocenia się tętno, rytm serca oraz osłuchuje się za pomocą stetoskopu, by wykryć ewentualne szmery wewnątrzsercowe.
   
2. Badanie radiologiczne (rentgen) – prześwietlenie klatki piersiowej pozwala ocenić wielkość i kształt serca oraz potwierdzić lub wykluczyć obecność płynu w płucach czy jamie opłucnowej, co jest częstym objawem niewydolności serca.
   
3. Echokardiografia (USG serca) – nieinwazyjne badanie, które pozwala na ocenę struktury serca, grubości ścian, funkcji zastawek oraz obecności ewentualnych wad wrodzonych czy nabytych. Echokardiografia może również pomóc ocenić frakcję wyrzutową serca, która wskazuje na skuteczność jego pracy.
4. Elektrokardiografia (EKG) – umożliwia ocenę rytmu i przewodzenia elektrycznego serca, wykrywając arytmie i inne nieprawidłowości w obrębie mięśnia sercowego.
   
5. Badanie krwi – specyficzne markery (np. NT-proBNP) mogą być podwyższone w przypadku niewydolności serca. Ponadto, podstawowe badanie krwi może pomóc w wykryciu innych problemów zdrowotnych, które mogą wpływać na stan serca i jego kondycję.
   

Diagnoza zastoinowej niewydolności serca u psa często wymaga połączenia kilku z powyższych metod, aby dokładnie ocenić stan serca i ustalić odpowiednią terapię.

Podstawą skutecznego leczenia psa z problemami sercowo-naczyniowymi jest dokładne zrozumienie i diagnozowanie rodzaju choroby oraz ustalenie jej przyczyn. Po postawieniu diagnozy, lekarz weterynarii może zaproponować różnorodne metody leczenia, które pomogą zwierzęciu żyć dłużej i bardziej komfortowo.

Najczęściej stosowane metody leczenia i leki na niewydolność serca u psa to:

• procedury chirurgiczne, takie jak naprawa uszkodzonej zastawki czy implantacja stymulatora serca
• specjalistyczna dieta o obniżonej zawartości soli, która pomaga zapobiegać zastojowi płynów w organizmie
• preparaty farmakologiczne wzmacniające działanie serca oraz stabilizujące jego rytm
• preparaty farmakologiczne zapobiegające gromadzeniu się nadmiernej ilości płynu w płucach
• suplementy diety wspierające pracę serca – witaminy z grupy B, tauryna, karnityna, koenzym Q i witamina E

Każda terapia jest dostosowywana indywidualnie, z uwzględnieniem potrzeb i kondycji konkretnego psiego pacjenta.

Niewydolność serca u psa jest stanem, w którym serce nie jest w stanie skutecznie pompować krwi, prowadząc do niedostatecznego zaopatrzenia organizmu w tlen i składniki odżywcze. Głównymi objawami niewydolności serca są m.in. szybka utrata sił, brak apetytu, trudności w oddychaniu i kaszel. Diagnostyka choroby opiera się na badaniach takich jak wywiad, badanie kliniczne, badanie RTG, echokardiografia, EKG oraz badania krwi. Leczenie może obejmować procedury chirurgiczne, zmianę diety, suplementację oraz farmakoterapię. Rokowania dla psa z niewydolnością serca zależy od wielu czynników, w tym od przyczyny i stadium choroby. Wczesna diagnoza i interwencja mogą znacznie przedłużyć jakość i długość życia psa.