Nosówka u psa to jedna z groźniejszych chorób wirusowych, jakimi może zarazić się pies. W grupie wysokiego ryzyka znajdują się szczenięta oraz starsze, osłabione osobniki. W zależności od kondycji organizmu przebieg choroby, jakim jest nosówka u psa, może być gwałtowny i jednocześnie zagrażający życiu zwierzęcia lub niemal niezauważalny. Jak objawia się nosówka u psów?
Właściciel psa obdarzający swoje pupila bezgraniczną miłością, z reguły szybko dostrzeże, że jego zwierzę zaczyna przejawiać niepokojące symptomy chorobowe. Rozpoznać nosówkę u psa wcale nie jest łatwo i początkowo można ją pomylić z innymi dolegliwościami. Ważne jest, by zwierzę trafiło pod opiekę specjalisty i tam zostało zdiagnozowane. Zwykle odbywa się to na podstawie badań klinicznych oraz diagnostycznych. Często od psa pobierane są próbki: krwi, wydzieliny z nosa czy płynu mózgowo-rdzeniowego albo dróg rodnych suki.
Jak wygląda nosówka u psa?
Wirus nosówki w znacznym stopniu rozprzestrzenia się drogą kropelkową, przez bezpośredni kontakt. Może się jednak zdarzyć, że do infekcji dojdzie drogą pokarmową lub w sposób pośredni, w zetknięciu z przedmiotem np. ubraniem opiekuna, na którym znajdzie się patogen. Od chorych zwierząt „przekazywany” jest dalej w postaci wydzieliny z oczu/nosa bądź z moczem i kałem.
Najczęściej nosówka rozwija się u szczeniąt między 3 a 6 miesiącem życia. Psy są w tym okresie pozbawione przeciwciał matki, które chroniły je do tego momentu. Może się również rozprzestrzeniać między gatunkami. Jest przypadłością, z którą mierzą się m.in. lisy, wilki, borsuki czy kuny.
Często w gabinecie weterynaryjnym pada pytanie, czy nosówka u psa jest groźna dla ludzi. Chociaż wirus nosówki wykazuje podobieństwo do wirusa odry, mimo bezpośredniego kontaktu nie jest możliwe zarażenie się chorobą od domowego pupila.
Dodatkowe objawy nosówki u psa i przebieg choroby
Wyróżnia się trzy możliwości przebiegu nosówki u psa:
- łagodny, bezobjawowy,
- podostry,
- ostry.
Wszystko uwarunkowane jest wiekiem psa i kondycją jego organizmu. Choroba ma postać ogólnej i może zająć wiele obszarów, wywołując skrajnie różne dolegliwości. W przypadku łagodnego przechodzenia choroby ryzyko bezpośredniego zagrożenia życia nie występuje. W postaci ostrej i podostrej pies staje się apatyczny, walczy z kilkudniową wysoką gorączką i mocnym osłabieniem organizmu. Istnieje również ryzyko odwodnienia.
Co ciekawe, ciężarne suki mogą przejść chorobę w sposób bezobjawowy, ale u szczeniąt w wyniku zarażenia wirusem może dojść do znaczących zmian neurologicznych. W niektórych przypadkach dochodzi do poronień będących efektem obecności choroby w organizmie matki.
Rodzaje nosówki u psów
Nosówka może uderzać w różne części psiego organizmu, wywołując inne, równie uciążliwe dolegliwości. Te najpoważniejsze, nieleczone mogą doprowadzić do śmierci naszego czworonoga.
Ze względu na obszar objęty chorobą, wyróżnić można następujące rodzaje nosówki:
- jelitową, objawiającą się silnymi biegunkami i wymiotami, co może doprowadzić do odwodnienia organizmu,
- oddechową (płucną), której cechą charakterystyczna są problemy z oddychaniem, obfita wydzielina z nosa oraz kaszel (może przerodzić się w zapalenie oskrzeli, a następnie płuc),
- skórną, rozpoznawalną przez zaczerwienienie skóry, krostki i pęcherzyki,
- nerwową, dla której charakterystyczne są dolegliwości neurologiczne, m.in. porażenie kończyn, tiki, padaczka, kłopoty z nietrzymaniem moczu i kału, brak koordynacji ruchowej,
- oczna, objawiająca się światłowstrętem, owrzodzeniami i perforacjami rogówki, a także nadmiernym łzawieniem.
U starszych zwierząt możliwe jest nosówkowe zapalenie mózgu. Występuje rzadko i dotyka zwierząt po 7. roku życia, a jego objawami są drgawki, przeczulica kończyn czy ataki przypominające te wywołane padaczką.
W przebiegu często jedna z form choroby przechodzi w kolejną. Zarażony pies rozprzestrzenia wirusa nawet do kilkunastu tygodni po wyleczeniu. Ważne jest, by pomieszczenia i rzeczy, z którymi miał kontakt w tym czasie, zostały zdezynfekowane. Należy również uniemożliwić pupilowi kontakt z innymi psami, by powstrzymać dalszą ekspansję choroby.
Leczenie i profilaktyka nosówki u psów
Leczenie powinno odbywać się zawsze pod ścisłą opieką specjalisty. Podjęte kroki w każdym przypadku uzależnione są od przebiegu choroby. Proces leczenia jest trudny i w początkowym etapie skupia się głównie wokół stymulacji układu immunologicznego oraz łagodzeniu bezpośrednio występujących objawów. Następnie czworonogowi podaje się odpowiednie antybiotyki i preparaty wzmacniające organizm w walce z wirusem. Zdarza się, że zwierzę wymaga przyjmowania kroplówek z glukozą i aminokwasami. Aplikowane są także leki zmniejszające nudności i wymioty.
W przebiegu neurologicznym istotne wsparcie stanowią witaminy z grupy B. W wyjątkowych sytuacjach niezbędne jest podanie psu leków przeciwpadaczkowych i/lub przeciwdrgawkowych. Profilaktycznie pierwsze szczepienie przeciwko nosówce wykonuje się u szczeniaków, gdy mają zaledwie kilka tygodni. Później pies otrzymuje kolejne dawki powtarzające, podawane w równych odstępach czasu.
