Maine Coon

Nie ma wielu informacji o historii kotów Maine Coon. Wiadomo jednak, że rasa ta jest jedną z najstarszych w Ameryce Północnej. Wywodzi się ze stanu Maine, który tworzy pierwszy człon nazwy. Drugi to natomiast słowo „Coon”. Po angielsku znaczy ono „szop pracz”. Nie ma w tym żadnego przypadku, ponieważ kiedyś uważano Maine Coon za skrzyżowanie szopa z kotem. Teorię tę szybko jednak obalono.

Istnieją również inne historie dotyczące tej rasy. Jedna z najbardziej wiarygodnych opowiada o królowej Marii Antoninie. W trakcie Rewolucji Francuskiej obawiała się o los swoich kotów – angorów tureckich. Wysłała je więc do Ameryki, gdyż uznała, że tam będą bezpieczniejsze. Miała rację, a co więcej, doszło tam do powstania nowej rasy – według wielu właśnie Maine Coon.

W legendach o powstaniu tej rasy często wspomina się również Norwegię. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że wikingowie zabrali na pokłady swoich statków norweskie koty leśne. Zdarzenie to miało miejsce w trakcie ich wyprawy do Nowego Świata, gdy płynęli przez Ocean Atlantycki. Koty Wikingów bardzo przypominają Maine Coon. Przypuszcza się zatem, że doszło wówczas do rozmnożenia gatunku, ale z miejscowymi osobnikami.

Z powodu tych historii przyjęło się, że koty Maine Coon mają swoje korzenie w Ameryce Północnej. Ich debiut na wystawie miał miejsce w 1860 roku w Nowym Jorku. Ponad sto lat później – w 1968 roku – powstało Maine Coon Breeders and Fanciers Association. Natomiast osiem lat później w Stanach Zjednoczonych oficjalnie uznano tę rasę, a w 1983 roku na ten sam krok zdecydowała się Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (FIFe) –  prestiżowa organizacja zrzeszająca hodowców rasowych kotów z Ameryki Południowej, Azji i Europy. Co ciekawej, Maine Coon jest rasą narodową w Kanadzie.

Cechą charakterystyczną kotów Maine Coon jest ich długa sierść. Imponująca okrywa włosowa i umięśniony tułów to połączenie, dzięki któremu przedstawicieli tej rasy określa się nadzwyczaj masywnymi. Waga dorosłego osobnika zazwyczaj wynosi od 3,5 do 9 kilogramów. Samce z reguły są cięższe niż samice, lecz przedziały są szerokie. Kotki zazwyczaj ważą od 3,5 do 6 kg, a kocury od 5,5 do 9 kilogramów.

Największy zachwyt wzbudza ich charakter. Towarzyszą one swoim opiekunom podczas codziennych czynności. Kochają ludzi i doskonale czują się w towarzystwie bliskich im osób. Są łagodne, przyjazne i zabawne. Dzięki ponadprzeciętnej inteligencji potrafią radzić sobie w niestandardowych sytuacjach.

Przedstawiciele tej rasy mają delikatnie przekrzywione oczy. Uszy zakończone pędzelkami również nie są prosto ustawione. Ciało tych kotów zazwyczaj jest długie, a kości wyróżnia ponadprzeciętna twardość. Owłosiony ogon sięga łopatek i zwęża się ku wierzchołkowi. Nogi wraz z innymi częściami ciała tworzą prostokąt.

Sierść tych osobników jest najczęściej długa lub półdługa. Podszerstek mają wyjątkowo miękki. Jest on pokryty lśniącym włosem okrywowym. Najgęstsza sierść występuje na brzuchu, bokach, łapach i ogonie. Na głowie jest natomiast znacznie krótsza. Wysokość w ramionach osiąga nawet 40 centymetrów.

Koty Maine Coon można spotkać aż w 30 barwach! Część przedstawicieli tej rasy występuje w jednolitych kolorach, takich jak:

• biały,
• czarny,
• kremowy,
• rudy.

Występują także osobniki dwubarwne z białym wzorem. To takie typy jak arlekin, van czy bikolor. Zdarzają się również futra o umaszczeniu pręgowanym klasycznym, cętkowanym lub tygrysio-pręgowanym jak i również umaszczenie szylkretowe.

Na czym polega dbanie o kota Maine Coon? Co trzeba wiedzieć o jego pielęgnacji? Ze względu na długą i gęstą sierść nie można zapominać o regularnym czesaniu. W tym celu trzeba użyć szczotki lub grzebienia o szerokich zębach. W przypadku zaniedbania istnieje ryzyko powstania trudnych do usunięcia kołtunów.

Poza regularnym czesaniem warto przycinać pazury. Koty wprawdzie nie wymagają częstych kąpieli, lecz powinno się je wymyć zwłaszcza wtedy, gdy sierść stanie się wyraźnie brudna. Oprócz tego kluczowe znaczenie ma kontrola zdrowia poprzez okresowe wizyty u weterynarza. Należy również stworzyć pupilowi odpowiednie warunki do urozmaiconej aktywności fizycznej.

Koty Maine Coon są niezwykle energiczne. Rasa ta uwielbia wodę. To rzadkość, aby mruczki lubiły bawić się w ten właśnie sposób. Warto zorganizować im także możliwość wychodzenia na balkon (oczywiście odpowiednio zabezpieczony, na przykład poprzez zamontowanie siatki ochronnej). Koty tej rasy powinny bez problemu poradzić sobie w towarzystwie innych kotów. Zazwyczaj nie wykazują wtedy chęci dominacji, lecz w relacjach z psami ich nastawienie może się zmienić.

Co ciekawe, kot Maine Coon w niektórych zachowaniach przypomina psa. Przedstawiciele tej rasy lubią na przykład… aportować. To wyjątkowo rzadko spotykana sytuacja. Mówi się także o nich, że mają „psi charakter”. Są oddane, szybko przywiązują się do właściciela oraz znakomicie czują się w towarzystwie ludzi. Jeżeli tym kotkom nie będzie poświęcało się codziennej uwagi, z pewnością zacznie doskwierać im samotność.

Wyjaśniliśmy już zasady pielęgnacji, opisaliśmy wygląd, charakter, osobowość, a także przybliżyliśmy historię rasy Maine Coon. Co trzeba wiedzieć poza tym? Między innymi warto poznać zwyczaje żywieniowe. Nie odbiegają one od ogólnych zasad. Kluczowe znaczenie ma pełnowartościowa i zbilansowana dieta.

Podstawę może stanowić sucha karma. Ważne, aby zawierała odpowiednią ilość białka ze względu na konieczność utrzymania imponującej masy mięśniowej kotów Maine Coon. Równie istotne jest zachowanie proporcji innych składników odżywczych. Dodatkowo warto urozmaicać dietę poprzez podawanie surowego mięsa. Mimo że kotom może smakować jedzenie przeznaczone dla ludzi, należy unikać karmienia ich takimi produktami.

Jeszcze lepszym pomysłem jest zastosowanie diety mieszanej, polegającej na podawaniu karmy nie tylko suchej, ale i mokrej. Podczas ustalania porcji zawsze należy zwracać uwagę na zapotrzebowanie energetyczne danego kota. Kluczowe znaczenie mają takie czynniki jak waga, wiek czy poziom aktywności fizycznej. W związku z tym warto zapamiętać, że karma mokra jest z reguły cztery razy mniej kaloryczna od suchej.

Jedno z najczęściej poruszanych zagadnień dotyczy kwoty, którą trzeba przeznaczyć, aby stać się posiadaczem przedstawiciela rasy Maine Coon. Ceny z rodowodem wynoszą na ogół od 1500 do 2500 złotych. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że istotne znaczenie ma renoma hodowli. Im lepsza jej reputacja, tym wyższa kwota. Nie podamy zatem jednej, ogólnie obowiązującej wartości Maine Coon. To, ile kosztuje, zależy od wielu czynników.

Ile żyje reprezentant tej rasy? Standardowy wiek to 14-18 lat, co w przypadku zwierząt stanowi bardzo dobry wynik. Maine Coon z reguły cieszy się bardzo dobrym zdrowiem. Szczególnie istotna jest jednak zbilansowana dieta. Ze względu na masywną budowę ciała nadmiar kalorii może błyskawicznie doprowadzić do nadwagi. Otyłość jest bardzo niebezpieczna, gdyż znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia różnych groźnych chorób, na przykład cukrzycy. Poza tym imponujące gabaryty mogą wywołać problemy ze stawami.

Koty Maine Coon są też zagrożone chorobami genetycznymi, a zwłaszcza kardiomiopatią przerostową. W związku z tym niezbędne są regularne badania profilaktyczne. Poza tym trzeba wiedzieć, że koty tej rasy są narażone na rdzeniowy zanik mięśni oraz wielotorbielowatość nerek. Nie można również wykluczyć chorób neuronu ruchowego lub niedoboru kinazy pirogronianowej. W starszym wieku rośnie liczba chorób dziąseł i przyzębia.

Mimo wszystko zdecydowanie najpoważniejszą i najczęściej występującą wadą o podłożu genetycznym jest wcześniej wspomniana kardiomiopatia przerostowa. Z reguły jednak przedstawiciele tej rasy żyją długo i nie mierzą się z większymi problemami zdrowotnymi niż inne czworonogi.

Wymarzony opiekun takiego czworonoga musi spędzać z nim mnóstwo czasu. Ciepłe i pozytywne usposobienie tych mruczków to z pewnością ogromna ich zaleta. Kotek Maine Coon będzie też świetnym wyborem dla licznych rodzin. Osobników tej rasy cechuje nadzwyczajne przywiązanie do ludzi. Osoby samotne również mogą bez obaw zdecydować się na zakup tego kota. Posiadanie takiego współlokatora to cenny skarb.

O każdej kociej rasie można znaleźć co najmniej kilka interesujących ciekawostek. O Maine Coon zaskakujących historii, teorii i legend jest znacznie więcej. Wybraliśmy najciekawsze, a w niektóre z nich aż trudno uwierzyć.

Ø Koty rasy Main Coon są niezwykle gadatliwe. Dźwięki wydawane przez nie trudno jednak nazwać typowym miauczeniem. Zdecydowanie bardziej przypominają one świergot, ćwierkanie lub inne odgłosy wydawane przez ptaki. Pomimo swoich gabarytów głos tych mruczków jest wysoki.

Ø Najdłuższym kotem świata był przedstawiciel rasy Maine Coon. Jego imię to Stewie, a długość, którą osiągnął, to aż 123 centymetry. Co ciekawe, poprzedni rekordzista również był tej rasy. Jego wynik był niewiele gorszy – różnił się o zaledwie 2 centymetry.

Ø Jeżeli lubisz kąpiele w wannie, przygotuj się na częste wizyty swojego pupila. Kot Maine Coon uwielbia wodę, więc z radością zaszczyci Cię swoją obecnością w łazience. Bardzo prawdopodobne, że nawet wskoczy do wanny. Zabawa w wodzie to dla niego jedna z ulubionych form spędzania czasu, zatem takie zdarzenia mogą stać się codziennością.

Ø Przyjazne usposobienie i chęć zabawy polegającej na aportowaniu to najistotniejsze powody, przez które koty Maine Coon są tak często porównywane do psów.

Ø Zwróć uwagę na swoje meble. Najlepiej, żeby wyróżniała je ponadprzeciętna wytrzymałość. Opisywana rasa uwielbia się wspinać, więc bardzo trudnym zadaniem jest powstrzymanie kotów przed taką formą zabawy.

Ø Mają bardzo puszysty ogon i potrafią wykorzystywać go do różnych celów. Gdy jest im zimno, używają go do okrycia swojego ciała. Takie zachowanie świadczy o wyjątkowym sprycie i nadzwyczajnej inteligencji kotów.

Ø Koty Maine Coon potrafią zasypiać w rozmaitych miejscach. Podłoga, łóżko, nawet wycieraczka – powierzchnia nie stanowi dla nich żadnego problemu. Znakomicie regenerują się w różnych pozycjach. Często senne nawyki także przypominają psie zwyczaje.

Ø Czy realne jest sklonowanie kota? Okazuje się, że tak! W 2004 roku mruczek rasy Maine Coon o imieniu Nicky został sklonowany w celach komercyjnych. To pierwszy taki przypadek w historii. Taką zaskakującą decyzję podjęła jedna z mieszanek Texasu, a nowy zwierzak został nazwany Little Nicky.

Ø Każdy, kto oglądał Harry’ego Pottera, z pewnością kojarzy Panią Norris. To kotka, która regularnie występowała w filmach tej serii. Była ona bliską towarzyską woźnego Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, Argusa Filcha. Rasa tej kotki to oczywiście Maine Coon. Według wielu źródeł rolę tę grało nawet kilka kotów tej rasy.